Ρεύμα

Καθημερινές “ηλεκτροφόρες” ιστορίες από μια νέα δημιουργό

Ο κόσμος; Μάντρα μεταχειρισμένων. Ό,τι θησαυροί μαζέψαμε γυμνοί στο σκοτάδι. Το σάλιο που έτρεχε στη μαξιλαροθήκη μετά από κολύμπι και χταπόδι στη σχάρα. Οι βρόμικες κάλτσες στο πάτωμα, υγρές από το λιωμένο χιόνι. Το χέρι ενός τέρατος σε μισογεμάτο ποτήρι. Ένα λευκό φανελάκι που ξέβρασε η άνοιξη. Μύριζαν ακόμα οι μασχάλες. Κάτι σελίδες που μας θέλανε να ενηλικιωνόμαστε μέσα από σπέρμα και αίμα, το πρώτο αίμα, το μετά την καραντίνα στο δασάκι στα κρυφά, στην πρόχειρη χαρτοπετσέτα από το πικ νικ της αλήθειας, του ενωμένου, του πάθους. Το τριζόνι της ελπίδας. Το χνώτο στο παράθυρο. Ό,τι φάγαμε. Ό,τι χορτάσαμε.
Πούτσα, μπριζόλα και κόκα κόλα.
Σαν καραμέλα το όνομά σου, που το έγλειφα μέχρι να λιώσει. Μαλάκα. Αλλά εσύ, παλιοσίδερα θα πεις. Και θα τα πετάξεις, νύχτα, το ξέρω. Θα μου τα πετάξεις, νύχτα, το ξέρω. Στη μάντρα. Παλιοσίδερα. Εμείς.
notion image
Λαϊκοί καθημερινοί τύποι που αποτελούν το αντικείμενο μιας ανθρωπογραφίας παραστρατημένων, περιθωριακών, καθημερινών ατόμων, τοποθετημένοι σε μια γκρίζα Αθήνα ή στην κλειστοφοβική επαρχεία, κυνηγώντας χιμαιρικές καθημερινότητες. Οι ιστορίες τους, μελαγχολικές ελέγιες για “ψυχές ηλεκτροφόρες, για αντιήρωες που ματώνουν λέξεις από την απέναντι πλευρά του καθρέφτη”, αποτυπωμένες στο χαρτί, 23 διηγήματα σπασμένα σε πρώτο και δεύτερο μέρος, με το δεύτερο, αντί επιλόγου να αποστάζει την ουσία, σχηματίζουν τη συλλογή διηγημάτων Ρεύμα, το πρώτο πόνημα της δημιουργού του, της Μαριάνθης Λαζαρίδου.
Η Μαριάνθη, γεννημένη στην Αθήνα, με σπουδές στην Αρχαιολογία του Α.Π.Θ. της Θεσσαλονίκης, μόνιμος κάτοικος Δράμας πλέον, όπου και ζει μαζί με την κόρη της, κάνει τα πρώτα της βήματα στο συγγραφικό στίβο, καταθέτοντας στην μικρή συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ενύπνιο, κάτι από την ψυχή της.
Με ιδιαίτερα προσωπική και συνειρμική γραφή, συναισθηματικά φορτισμένη και με, κάπως υπερβολικά στυλιαρισμένο ύφος που ακροβατεί μεταξύ πεζού και ποίησης, δημιουργεί ένα σύμπαν που μοιάζει να είναι μέρος του κινηματογραφικού, low-budget, greek weird wave, με υπόβαθρο γκρι αστικά τοπία και πρωταγωνιστές ανθρώπους του περιθωρίου ή του προσκίνιου, ανάλογα πως το βλέπει κανείς, ρίχνει φως στα κακώς κείμενα, στο σκοτεινό πρόσωπο της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, αλλά ταυτόχρονα, αφήνοντα και μια χαραμάδα φωτός, ρεύματος, να περάσει μέσα από τις σελίδες της, που κρύβουν και την υπόσχεση μιας κάποιας αισιοδοξίας.
Το Ρεύμα είναι ένα ιδιαίτερο συγγραφικό ντεμπούτο που, μέσα από τις 23 ιστορίες του, και παρά τον ή ίσως εξαιτίας του πρωτόλυο χαρακτήρα και του over the top ύφους του, προκαλεί και οδηγεί τον αναγνώστη να συνεχίσει να γυρνά τις ηλεκτροφόρες σελίδες και κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά για μελλοντικά βιβλία της ταλαντούχας Μαριάνθης Λαζαρίδου.