ΜΠΑΚΦΟΡΝΤ: Πολύ καλά. Ποιο είναι το όνομα του ανθρώπου, κ. Άντερσον;
ΑΝΤΕΡΣΟΝ: Μάρτιν Πλάνκετ. Είναι...
ΝΤΑΖΕΝΜΠΕΡΙ: Γαμώ το διάολο. Ο Πλάνκετ είναι ο Σαΐνης, Τζακ. Είναι στη λίστα υπόπτων του Άσπεν. Κοινοποίησε αμέσως ένταλμα σύλληψης.
ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΜΑΛΧΕΡΝ: Βρε γαμώ το Χριστό μου!
ΜΠΑΚΦΟΡΝΤ: Παρεκτρέπεστε, κύριοι. Καταγράφουμε ομοσπονδιακά ντοκουμέντα και, για όνομα του Θεού, σε τι αναφέρεστε;
ΝΤΑΖΕΝΜΠΕΡΙ: Γαμώτο... είναι απίστευτο. Ο Πλάνκετ είναι ένας σίριαλ κίλερ με μακρόχρονη δράση που αναζητούμε εδώ και μήνες στα αρχεία μας. Είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο για να σας πω τις λεπτομέρειες και χρειάζομαι περισσότερη επιβεβαίωση. Περίγραψέ τον, Άντερσον. ΑΝΤΕΡΣΟΝ: Λευκός, 1,87, 95 κιλά, σκούρα καστανά μαλλιά, καστανά μάτια.
ΝΤΑΖΕΝΜΠΕΡΙ: Αυτός είναι…
Είναι 13ης Σεπτεμβρίου του 1983, λίγες ώρες πριν το ξημέρωμα, και ομοσπονδιακοί πράκτορες, μαζί με την τοπική αστυνομική δύναμη, συλλαμβάνουν μετά από έφοδο στο σπίτι όπου διέμενε, τον Μάρτιν Πλάνκετ, έναν λευκό 35 ετών. Κατηγορία: τέσσερις φόνοι, δύο ζευγαριών σε ιδιαίτερες στιγμές, τους οποίους παραδέχεται κατευθείαν, με τον όρο να δημοσιευτεί η απολογία το αυτολεξεί. Μετά από μια αποκαλυπτική δίκη που μονοπώλησε το ενδιαφέρον του τύπου, ο οποιος βάφτισε τον Πλάνκετ “σεξοφονιά”, ο δολοφόνος που καταδικάστηκε σε τρεις ισόβια, οδηγήθηκε στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Σινγκ-Σιγνκ της Νέα Υόρκης, μια ποινή που ίσως να μπορούσε να χαρακτηριστεί και επιεικής, καθώς, σύμφωνα με τον Πράκτορα Νταζένμπερι, υπεύθυνο της σύλληψης του Πλάνκετ, οι αρχές τον υποπτευόταν για πολύ περισσότερες δολοφονίες.
”Βασισμένος στις ψυχολογικές μελέτες των δολοφονικών των Μπέρενς-Λίγκετ και ΝτεΝούντσιο-Κάφερτί και σε ανεξιχνίαστους φόνους και εξαφανίσεις που αντιστοιχούν στη χρονική κατανομή των κινήσεων του Πλάνκετ που μας είναι γνωστές, τον υποπτεύομαι για τουλάχιστον τριάντα ακόμα φόνους και ανεξιχνίαστες εξαφανίσεις.”
Ο Πλάνκετ σύντομα επανέρχεται στο προσκήνιο, όταν ανακοινώνει την συνεργασία του με έναν εκδότη, για να κυκλοφορήσουν την αυτοβιογραφία του, το χρονικό της αιματηρής δράσης του και τις πιο μύχιες σκέψεις του. Την εξομολόγηση ενός σίριαλ κίλερ, που από τα, γεμάτα ψυχικά τραύματα, παιδικά χρόνια στην Καλιφόρνια, καταλήγει στην εφηβία και τα πρώτα ενήλικα χρόνια, όπου η πρώτη εγκληματική δράση και ένα σύντομο πέρασμα από την φυλακή, συμπίπτουν χρονικά με την φρενίτιδα που ακολούθησε στο Χόλιγουντ, μετά τη δολοφονία της Σάρον Τέιτ από παρανοικούς ακόλουθους του Μάνσον, και τελικά στην ενηλικίωση, που έχοντας εγκαταλείψει την Καλιφόρνια, ο Μάρτιν Πλάνκετ έχει χαθεί στους ατελείωτους δρόμους της Αμερικής, σκοτώνοντας ανεγξελεκτος και συναντόντας στο διάβα του, μερικούς ακόμη του είδους του. Δολοφόνους.
Αν κάποιος έπρεπε να επιλέξει τους μεγαλύτερους εν ζωή συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, τοτε, χωρίς αμφιβολία, ο Τζέιμς Ελρόι θα ήταν σίγουρα μια από τις πρώτες επιλογές του. Ο συγγραφέας του εμβληματικού Κουιντέτου του Λος Άντζελες, με το χαρακτηριστικό αριστοτεχνικό του ύφος που ξεφεύγει από την πεπατημένη του είδους, με το Οι δρόμοι του δολοφόνου που εξιστορεί την ζωή και την εξομολόγηση του Μάρτιν Πλάνκετ, ξεφεύγει από το κράμα hardboiled και νουάρ που μας έχει συνηθίσει, και δημιουργεί, μέσα από μια μίξη πρωτοπρόσωπης αφήγησης και δημοσιογραφικού ρεπορτάζ, ένα ανατριχιαστικό χρονικό.
Από το μεταπολεμικό L.A., στις εσχατιές των ατελείωτων αυτοκινητοδρόμων των Ηνωμένων Πολιτειών, ο αναγνώστης συντροφεύει τον Μάρτιν Πλάνκετ στην αιματοβαμμένη πορεία του, και γίνεται μάρτυρας των παρανοϊκών σκέψεων και παρορμήσεων του, ενώ ταυτόχρονα, στις σελίδες του βιβλίου ο Ελρόι κρύβει και μερικές ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες περιγραφές της Αμερικανικής καθημερινότητας και ιδικά του αγαπημένου του Λος Άντζελες.
Αν και από τα λιγότερο γνωστά έργα του μεγάλου συγγραφέα και σίγουρα όχι στο επίπεδου που είναι οι τετραλογία του Κουιντέτου, οι δρόμοι του δολοφόνου είναι ένα βιβλίο που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον το αναγνώστη, βυθίζοντας τον στον ψυχισμό ενός σίριαλ-κίλερ, προσφέροντας ένα ταξίδι που σίγουρα θα του μείνει, με ζοφερό τρόπο, αξέχαστο.