Ο χορός του γλάρου

Ξαφνικά, ο γλάρος έκλεισε τα φτερά του κι άρχισε να βουτάει προς την ακτή. Τι είχε δει; Όταν κατάφερε ν' αγγίξει με το ράμφος του την άμμο, αντί να σηκωθεί και να ξαναπετάξει με το θήραμα στο στόμα, έμεινε ακίνητος, ένας σωρός από πούπουλα που τα κουνούσε απαλά το πρωινό αεράκι. Μπορεί να τον είχαν πυροβολήσει, αν και ο αστυνόμος δεν είχε ακούσει κανέναν πυροβολισμό. Ποιος ηλίθιος είχε πυροβολήσει το γλάρο; Το πουλί, που είχε πέσει τριάντα μέτρα μακριά από τη βεράντα, ήταν σίγουρα πεθαμένο. Μετά, καθώς ο Μονταλμπάνο το κοιτούσε, του φάνηκε πως έτρεμε, σηκώθηκε με δυσκολία και στάθηκε στα πόδια του, έγειρε προς τη μια μεριά, άνοιξε το ένα φτερό, εκείνο που ήταν πιο κοντά στην άμμο, κι άρχισε να γυρίζει γύρω από τον εαυτό του, η άκρη του φτερού διέγραφε έναν κύκλο γύρω του, ενώ είχε το ράμφος στραμμένο προς τον ουρανό σε μια αφύσικη στάση, που έκανε το λαιμό του να στρίβει τελείως. Μα τι έκανε, χόρευε; Χόρευε και τραγουδούσε; Μάλλον όχι, δεν τραγουδούσε, ο ήχος που έβγαινε από το ράμφος του ήταν βραχνός, αδύναμος, απελπισμένος, σαν να ζητούσε βοήθεια. Και κάθε τόσο, συνεχίζοντας πάντα να γυρίζει γύρω από τον εαυτό του, ίσιωνε το λαιμό του, τον τέντωνε απίστευτα προς τα πάνω και κουνούσε το ράμφος μπροστά και πίσω, σαν ανθρώπινο χέρι που τεντώνεται στην προσπάθειά του ν' ακουμπήσει κάτι ψηλά, αλλά δεν τα καταφέρνει.

Πτώματα που ανακαλύπτονται και ανασύρονται μέσα από πηγάδια που βρίσκονται σε περιοχές έρημες και άγονες· κρυμμένες και αμφιλεγόμενες υπάρξεις, θλιβερά πάθη, χυδαία ξελογιάσματα και κουτσομπολιά· κιάλια και τηλεσκόπια, επικίνδυνη ηδονοβλεψία και ελεεινή κλεπτομανία· εμπόριο χημικών όπλων στο οποίο εμπλέκονται ανήθικοι πολιτικοί· και σ’ ένα δωμάτιο, μια άδεια καρέκλα, ανάμεσα σε απρεπή και αισχρά αντικείμενα βασανισμού, κηλίδες ξεραμένου αίματος, μυρωδιά θανάτου, σκοτεινά πράγματα, διάσπαρτα σημάδια ανήθικου και φρικτά απάνθρωπου εξαναγκασμού.