Νορβηγικό δάσος

Οι παραπάνω στίχοι, του τραγουδιού Norwegian Wood των Beatles, είναι το αισθητήριο έναυσμα που βυθίζει τον Τόρου Βατανάμπε, πρωταγωνιστή του ομότιτλου μυθιστορήματος του επιτυχημένου Ιάπωνα συγγραφέα Χαρούκι Μουρακάμι, σε ένα ταξίδι στο παρελθόν που τον μεταφέρουν είκοσι χρόνια πίσω στην γλυκόπικρη εποχή που ήταν φοιτητής στο Τόκιο.

Θυμάται την Ναόκο που αγαπούσε αυτό το κομμάτι των Beatles, το κορίτσι του καλύτερου φίλου του, ο οποίος αυτοκτόνησε λίγο πριν αποφοιτήσουν από το λύκειο, μια πράξη που επηρέασε βαθιά τόσο τον Τόρου, όσο και την Ναόκο. Αμφότεροι, προσπαθούν να ξεφύγουν από το παρελθόν τους και κατά μόνας φεύγουν όσο πιό μακριά από την επαρχία όπου μεγάλωσαν για σπουδές στην μεγαλούπολη του Τόκιο. Όταν συναντιούνται τυχαία στην πόλη, αρχίζουν να νιώθουν συναισθήματα ο ένας για τον άλλον, όμως οι απώλειες του παρελθόντος συνεχίζουν να τους βασανίζουν, ειδικά την Ναόκο που η αυτοκτονία του αγοριού της αλλά και ο παλαιότερος χαμός της αδερφής της, της έχουν προκαλέσει βαθιά ψυχολογικά τραύματα.

Θυμάται την Μιντόρι, μια κοπέλα αντιδιαμετρικά αντίθετη από την τραυματισμένη Ναόκο. Εξωστρεφής, κεφάτη και αισιόδοξη, εισβάλλει στην ζωή του Τόρου όταν γνωρίζονται στο πανεπιστήμιο και διεκδικεί μια θέση στην καρδία του με έναν δοτικό, άμεσο τρόπο. Το παρελθόν της Μιντόρι κρύβει επίσης απώλειες, όμως τις αντιμετωπίζει με έναν τρόπο που θα μάθει στον Τόρου τι σημαίνει να επιλέγεις ανάμεσα στο μέλλον και στο παρελθόν.Θυμάται την Μιντόρι, μια κοπέλα αντιδιαμετρικά αντίθετη από την τραυματισμένη Ναόκο. Εξωστρεφής, κεφάτη και αισιόδοξη, εισβάλλει στην ζωή του Τόρου όταν γνωρίζονται στο πανεπιστήμιο και διεκδικεί μια θέση στην καρδία του με έναν δοτικό, άμεσο τρόπο. Το παρελθόν της Μιντόρι κρύβει επίσης απώλειες, όμως τις αντιμετωπίζει με έναν τρόπο που θα μάθει στον Τόρου τι σημαίνει να επιλέγεις ανάμεσα στο μέλλον και στο παρελθόν.

Μα πάνω από όλα ο πρωταγωνιστής, θυμάται ολόκληρη εκείνη την εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του 60, των ματαιωμένων ευκαιριών, της ενηλικίωσης και της αλλαγής. Μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Τόρου Βατανάμπε και το ταξίδι του προς την ενηλικίωση, γνωρίζουμε την Ιαπωνία και το Τόκιο, τόσο όμοιο αλλά και τόσο διαφορετικό από αντίστοιχες πόλεις στις χώρες της Δύσης. Εύφημος μνεία στο φοιτητικό κίνημα που υπήρχε την εποχή εκείνη στα πανεπιστήμια του Τόκιο, στα οποία φτάνουν και τα απόνερα του Γαλλικού Μάη του 68, που τόσο μοιάζει με τα αντίστοιχα που αναπτύχθηκαν στη Δύση εκείνη την εποχή. Τιμητική αναφορά στον Ναγκασάβα, χαρακτήρα που μένει στην ίδια φοιτητική εστία με τον Τόρου, έχει μια ιδιαίτερη ατομιστική φιλοσοφία και γίνεται φίλος μαζί του, χάρη στην κοινή τους αγάπη για την δυτική λογοτεχνία.