Κατάλογος Απολεσθέντων

«Κατά τη διάρκεια της εργασίας σε αυτό το βιβλίο, κάηκε η διαστημοσυσκευή Cassini στην ατμόσφαιρα του Κρόνου, συνετρίβη το εξερευνητικό σκάφος Schiaparelli στη σκουριασμένη και βραχώδη επιφάνεια του πλανήτη Άρη, προτού συλλέξει στοιχεία για τη σύσταση του εδάφους, χάθηκε χωρίς ίχνη ένα Boeing 777 που εκτελούσε την πτήση από την Κουάλα Λουμπούρ προς το Πεκίνο, ανατινάχτηκαν αρχαιότητες ηλικίας 2.000 ετών στην Παλμύρα, όπως ο ναός του Βάαλ και του Βααλσαμίν, η πρόσοψη του ρωμαϊκού θεάτρου, η θριαμβική αψίδα, το Τετράπυλον και τμήματα της Οδού με τις κιονοστοιχίες, καταστράφηκαν το Μεγάλο Τέμενος αλ-Νούρι και το Τζαμί του προφήτη Ιωνά στην ιρακινή πόλη της Μοσούλης, μετατράπηκε σε ερείπια και στάχτη το παλαιοχριστιανικό μοναστήρι του Μαρ Ελιάν στη Συρία, κατέρρευσε για δεύτερη φορά από σεισμό ο πύργος του Νταραχάρα στο Κατμαντού, έπεσε θύμα βανδαλισμού και διάβρωσης το ένα τρίτο του Σινικού Τείχους, εκλάπη από αγνώστους το κρανίο του Φρήντριχ Βίλχελμ Μούρναου, αποξηράνθηκε η λίμνη Ατεσκατέμπα στη Γουατεμάλα, άλλοτε ξακουστή για τα γαλαζοπράσινα νερά της, καταποντίστηκε η φυσική πέτρινη αψίδα του Γαλάζιου Παραθύρου στο αρχιπέλαγος της Μάλτας, εξαφανίστηκε ο μελόμυς του Μπραμπλ Καίη, το μοναδικό ενδημικό θηλαστικό στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο, υποβλήθηκε σε ευθανασία το τελευταίο αρσενικό άτομο του βόρειου λευκού ρινόκερου, σε ηλικία 45 ετών, αφήνοντας πίσω του μόνο δύο απογόνους του υποείδους, την κόρη του και την εγγονή του, εξαφανίστηκε από ένα εργαστήριο του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ το μοναδικό δείγμα μεταλλικού υδρογόνου που παρασκευάστηκε ύστερα από 80 χρόνια άκαρπων προσπαθειών, χωρίς κανένας να γνωρίζει αν το μικροσκοπικό σωματίδιο εκλάπη ή καταστράφηκε ή απλώς επανήλθε σε αέρια κατάσταση.»

[…]

«Κατά βάθος, κάθε αντικείμενο είναι ήδη απόρριμμα, κάθε κτίριο είναι ήδη ερείπιο, και κάθε δημι- ουργία δεν είναι παρά μια καταστροφή, όπως και το έργο όλων εκείνων των επιστημονικών κλάδων και θεσμών που παινεύονται ότι διαφυλάσσουν την κληρονομιά της ανθρωπότητας. Ακόμα και η αρχαιολογία, όσο κι αν προφασίζεται ότι διεισδύει με προσοχή και περίσκεψη στις αποθέσεις περασμένων εποχών, είναι κι αυτή μια μορφή αφανισμού, και όσο για τα αρχεία, τα μουσεία και τις βιβλιοθήκες, τους ζωολογικούς κήπους και τις προστατευόμενες περιοχές, δεν είναι τίποτε παραπάνω από οργανωμένα νεκροταφεία, με το αποθηκευμένο τους υλικό να έχει αποσπαστεί πολλές φορές βίαια από τον ζωντανό κύκλο του παρόντος, για να αρχειοθετηθεί, αν όχι να περιέλθει στη λήθη, όπως εκείνα τα ιστορικά γεγονότα και οι ηρωικές μορφές που κατακλύζουν με τα μνημεία τους τα αστικά τοπία».

«Μάλλον θα πρέπει να θεωρηθεί τύχη ότι η ανθρωπότητα δεν γνωρίζει ποιες μεγαλειώδεις ιδέες, ποια συγκλονιστικά έργα τέχνης και επαναστατικά επιτεύγματα έχει ήδη απολέσει, είτε φροντίζοντας να τα καταστρέψει σκόπιμα είτε αφήνοντάς τα απλώς να χαθούν με την πάροδο του χρόνου. Το άγνωστο δεν επιβαρύνει κανέναν, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος. Πάντως, κατάπληξη προκαλεί το γεγονός ότι ουκ ολίγοι Ευρωπαίοι στοχαστές της νεωτερικότητας είδαν στη σταδιακή παρακμή του πολιτισμού μας ένα λογικό, αν όχι σωτήριο μέτρο, λες και η πολιτισμική μνήμη είναι ένας παγκόσμιος οργανισμός που μπορεί να διατηρήσει ακμαίες τις ζωτικές λειτουργίες του μόνο χάρη σ' έναν γρήγορο μεταβολισμό, όπου η διαδικασία της πέψης και της απέκκρισης προηγείται κάθε λήψης τροφής».