Έγινε ένα έγκλημα. Αλλά υπήρχαν και οι εραστές. Οι εραστές και το ευτυχισμένο τέλος τους τριγύριζαν στον νου μου όλη τη νύχτα. Πάμε στις θάλασσες του νότου. Ατυχής αντιστροφή. Μου φαίνεται πως δεν έχω ταξιδέψει και πολύ. τελικά, από τότε που έγραψα το μικρό μου θεατρικό έργο. Ή, μάλλον, έκανα έναν μεγάλο κύκλο και γύρισα εκεί απ' όπου ξεκίνησα. Μόνο στο τελευταίο μου χειρόγραφο οι εραστές μου έχουν ευτυχισμένο τέλος…
Μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα του 1935 στο Σάρρεϋ της Αγγλίας, στο κτήμα της οικογένειας Τάλλις, ένα κτήμα που μοιάζει, μαζί με τους ενοίκους του, να έχει ξεμείνει στην βικτωριανή εποχή, η δεκατριάχρονη Μπραϊονύ, μια έξυπνη και δημιουργική κοπέλα με ζωηρή φαντασία και συγγραφικές φιλοδοξίες, γίνεται μάρτυρας μια έντονης σκηνής στην οποία πρωταγωνιστούν η μεγαλύτερη αδερφή της, Σεσίλια, και ο γιός της οικονόμου του σπιτιού, ο Ρόμπ Τέρνερ. Η φαντασία του κοριτσιού αλλά και άλλα συναισθήματα, πιό σκοτεινά και ενδόμυχα, την οδηγούν να παρερμηνεύσει αυτό που βλέπει να συμβαίνει ανάμεσα στους δύο εραστές και να επινοήσει ένα ψέμα που θα έχει καταστροφικές συνέπειες και θα σημαδέψει τις ζωές και των τριών τους.
Μερικά χρόνια αργότερα, μέσα στην δίνη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στην αιματηρή και πυρετώδη εκκένωση της Δουνκέρκης αλλά και στον Βομβαρδισμό του Λονδίνου, η ζωές τους φαινομενικά διασταυρώνονται ξανά. Η Μπραϊονύ επιθυμεί να εξιλεωθεί για το σφάλμα του παρελθόντος της, θα έχει όμως την ευκαιρία; Η εξιλέωση στην τελική είναι μια πράξη διαρκής που κρατά μια ολόκληρη ζωή.
Η Εξιλέωση είναι ένα από τα σημαντικότερα βιβλία της βιβλιογραφίας του Άγγλου συγγραφέα Ίαν ΜακΓιούαν, έχοντας τιμηθεί με πληθώρα βραβείων και με μια άρτια κινηματογραφική μεταφορά. Και όχι άδικα καθώς ολοκληρώνοντας το βιβλίο πο αποτελείται από τέσσερα μέρη – καλοκαίρι του ΄35, εκκένωση της Δουνκέρκης, το Λονδίνο στα πρώθηρα του πολέμου και τέλος το μακρινό 199 , ο αναγνώστης ξεκλειδώνει την πλήρη εικόνα της ιστορίας και την γλυκόπικρη προσπάθεια της πρωταγωνίστριας να εξιλεωθεί από το σφάλμα της.
Το βιβλίο λάμπει κυρίως στο τεχνικό κομμάτι, στην μεταμοντέρνα σύνθεση που αναδιαρθρώνει ολόκληρη την αφήγηση αφού γίνει συνειδητή, στις διακειμενικές αναφορές με τα αρκετά references αρκετά από τα οποία δύσκολα θα γίνουν αντιληπτά από τον έλληνα αναγνώστη, και στην διαισθητική γραφή του ΜακΓιούαν που βυθίζει τον αναγνώστη στον ψυχισμό τον ηρώων του. Ακόμη και το πρώτο μέρος, αργόσυρτο, διογκωμένο και τελικά αναξιόπιστο, μοιάζει τελικά με ειρωνικό βγάλσιμο της γλώσσας στην βικτωριανή αισθητική και στα άτσαλα βήματα μιας νεαρής συγγραφέως, είναι retroactively ανατρεπτικό και τελικά χορταστικό. Το τέλος επαναπροσδιορίζει το σύνολο και αποδεικνύει ότι όντως η εξιλέωση μπορεί να ρθεί από την συγγραφή.
Made with Bullet