Chevreuse

Τα πρωινά, στο χωριό, συνέχιζε να γράφει το βιβλίο του, στο δωμάτιο του ή έξω, σ΄ένα απ΄τα τραπεζάκια του cafe. Το βιβλίο έφερε τον προσωρινό τίτλος: Το μαύρο του καλοκαιριού. Πράγματι, υπήρχε ένα κοντράστ ανάμεσα στο φως του Νότου και σ΄εκείνο των δρόμων του Παρισιού όπου αναπτύσσονταν οι σκοτεινοί χαρακτήρες που ΄χε γνωρίσει. Σελίδα τη σελίδα, τους άφηνε να γλιστρήσουν σ’ έναν παράλληλο κόσμο όπου δεν είχε πια τίποτα να φοβηθεί απ΄αυτούς. Δεν ήταν παρά ένας νυχτερινός παρατηρητής που έγραφε ό,τι είχε δει, μαντέψει ή φανταστεί ολόγυρα του.

Αναρωτιόταν αν θα μπορούσε να ΄χει ξεκινήσει το βιβλίο του στο Παρίσι, στο δωμάτιο της Κε-ντε-λα-Τουρνέλ. Αυτό, βέβαια, δε θα του ήταν εύκολο υπό τη συνεχή απειλή των τριών “ηλιθίων” που η τελευταία τους εικόνα τον στοίχειωνε: οι τρεις τους, πίσω από την τζαμαρία, νύχτα, κι ο ένας τους να τον κυνηγάει ως το σταθμό του μετρό.

Ο καθηγητής του της φιλοσοφίας του ΄χε εκμυστηρευτεί κάποτε ότι οι διαφορετικές περίοδοι μιας ζωής – παιδική ηλικία, εφηβεία, ωριμότητα, γηρατειά – αντιστοιχούν και σε πολλούς διαδοχικούς θανάτους. Το ίδιο ίσχυε και για τα θραύσματα αναμνήσεων που προσπαθούσε να τα σημειώνει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα: κάποιες εικόνες μια περιόδου της ζωής του που τις έβλεπε να ξετυλίγονται γρήγορα προτού εξαφανιστούν οριστικά στη λήθη.