Αντίο Μαδρίτη

Η έσχατη περιπέτεια του Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, μακρυά από την αγαπημένη του πόλη του Μεξικού

Ὁ Ἕκτορ τότε ἄρχισε νὰ τοὺς ἐξηγεῖ ψύχραιμα τὴν ἱστορία καὶ μὲ λεπτομέρειες. Θώρακας, διακοσμητικὸς καὶ προστατευτικός... Μοκτεσούμα, αὐτοκράτορας τῶν Ἀζτέκων τὴν ἐποχή... Εἰκόνες τῆς εἰσβολῆς... Τενοτσιτλάν, ἡ Μαλίντσε ποὺ κάνει τὴ διερμηνέα, ὁ Μπερνάλ Δίας, ἡ λίμνη, οἱ πιρόγες, καὶ τὸ μέλλον μας ἦταν ἕνα δίχτυ γεμάτο τρύπες. Ἀλβαράδο, ὁ κακός. Μουσεῖο Ἀνθρωπολογίας. Ἡ χρονιὰ τοῦ Ἰδάλγο. Τὸ ρῆμα carrancear… Παραδοσιακές συνήθειες πρώην προέδρων, τραγουδίστριες λαϊκῶν τραγουδιῶν, τραγούδια ραντσέρας... Μαδρίτη, μαχαιροβγάλτες, σφυρί.
notion image
Μαδρίτη. Ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν βρίσκεται στην Μαδρίτη, πόλη μυθική που έχει επισκεφθεί χιλιάδες φορές στο παρελθόν μέσα από τις αναμνήσεις και τις διηγήσεις των γονιών του. Έλα όμως που ο μονόφθαλμος μεξικανός ιδιωτικός ντετέκτιβ βρίσκει την Ισπανική πρωτεύουσα ξένη και διαφορετική από εκείνη την πόλη που επινόησε μέσα από αφηγήσεις άλλων.
Εἶχε συγγένειες. Ἦταν μία πόλη μὲ ποτάμι, ἀλλὰ τὸ εἶχε καλὰ κρυμμένο. Ὑπῆρχε καὶ μιὰ γέφυρα αὐτοκτονιῶν, ὅμως μιὰ δημοσιογράφος τοῦ εἶπε ὅτι ἐκεῖ πιὰ δὲν αὐτοκτονοῦσε κανένας. Κανένας πιὰ δὲν ἔπεφτε στὸν ποταμὸ Μανθανάρες μὲ ἕνα βάρος δεμένο στὸ λαιμό του. Κανένας πιὰ δὲν πετοῦσε βιτριόλι στὸ πρόσωπο τῶν χειρότερων ἐχθρῶν του, καὶ σχεδὸν κανένας δὲν πέθαινε ἀπὸ μεθύσι μὲ κρασὶ Βαλδεπένιας, ὅσο κι ἂν ὁ πατέρας του τὸν εἶχε διαβεβαιώσει μὲ ἔκφραση ἀπόλυτης σιγουριᾶς κι ὁ ἴδιος τὸ εἶχε δεχτεῖ σὰν μία ἀδιαμφισβήτητη βεβαιότητα. Καὶ φυσικὰ δὲν κυκλοφοροῦσε στὴ Μαδρίτη καμία ὑπηρέτρια ἀπὸ τὸ Καλατοράο ποὺ κάρφωνε καρφιὰ μὲ τὸ κούτελο καὶ τὰ ξεκάρφωνε μὲ τὰ δόντια της, τὴν ὁποία οἱ γονεῖς του θυμοῦνταν καταλεπτῶς γιὰ πολλὰ χρόνια, μέχρι καὶ τὸ ὄνομά της, «Ἡ Ἐουσπίθια».
Όπως είχε γράψει και ο Καλβίνο, καθώς περνούν τα χρόνια, νέες πολιτείες παίρνουν τη θέση τον παλιών, και έτσι ο Μεξικανό βρίσκεται να περιπλανιέται σε μια Μαδρίτη νέα, έχοντας μπλέξει σε μια ιστορία γεμάτη “πρώην”, μια ιστορία που περιλαμβάνει τη διαβόητη Μαύρη Χήρα, την πρώην ερωμένη του πρώην Προέδρου του Μεξικου η οποία είχε λάβει από τον τότε εραστή της ένα ανεκτίμητο ιστορικό κειμήλιο, τον χρυσό θώρακα του Μοκτεσούμα. Ο Έκτορ βρίσκεται μπλεγμένος όταν ένας πρώη πελάτης και φίλος του, ο Χούστο Βάσκο, συντηρητής του Μουσείου Ανθρωπολογίας του Μεξικού, τον προλαμβάνει και τον βάζει στα ίχνη της Χήρας και ενός δικτύου Ευρωπαίων αρχαιοκάπηλων που ετοιμάζονται να εμπορευτούν το ανεκτήμητου τεχνούργημα που φυσικά, ο μόνος νόμιμος κάτοχος είναι, το κράτος του Μεξικού.
«Ἐγὼ τὸν ἔχω γραμμένο στὸ ἕνα παπάρι μου τὸ θώρακα τοῦ Μοκτεσούμα» εἶπε ὁ ντετέκτιβ. «Ἐγὼ ἦρθα στὴ Μαδρίτη γιὰ ν' ἀγοράσω μυθιστορήματα τοῦ Φάρμερ καὶ τοῦ Φίλιπ Κ. Ντὶκ στοὺς πάγκους τῆς Κουέστα δὲ Μογιάνο, γιὰ νὰ πάω σὲ μία συναυλία τοῦ Χοακίν Σαμπίνα, γιὰ νὰ δῶ ἂν ὁ πατέρας μου εἶχε δίκιο σ' ἕνα σωρὸ πράγματα ποὺ ἔλεγε... Καὶ νὰ δῶ ἕνα μέρος ὅπου ἡ μάνα μου εἶχε δώσει ἕνα ρεσιτάλ ἰρλανδικῆς φολκλορικῆς μουσικῆς ».
Ὁ Κανιάδα δὲν ἔδειξε ἔκπληξη.
«Πολὺ ὡραῖα, τότε, γιατὶ κι ἐγὼ τὸν γράφω στὸ ἄλλο μου παπάρι, κι ἐπίσης τὰ ἀρχίδια μου κουνιοῦνται καὶ μεγάλη σκασίλα ποὺ εἶχα γιὰ τὸ θώρακα τοῦ Μοκτεσούμα» εἶπε καὶ κατατρόπωσε τὸν ντετέκτιβ, ποὺ κράτησε σημείωση γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐκφράσεις ποὺ διέθετε ἡ ἰσπανικὴ γλώσσα γιὰ νὰ πεῖς ὅτι δὲν σοῦ καίγεται καρφὶ γιὰ κάτι.
Ο εμβληματικός μεξικανός ήρωας του Πάκο Ιγνάτιο Τάιμπο ΙΙ, βρίσκεται μπλεγμένος σε άλλη μια απί εκείνες τις ανορθόδοξες περιπέτειες που τον καθιέρωσαν στο αναγνωστικό κοινό και απέδωσαν στον δημιουργό του την φήμη ενός από τους σημαντικότερους λατινοαμερικανούς συγγραφείς του είδους. Ο Πάκο Ιγνάτιο Τάιμπο ΙΙ στην σειρά με πρωταγωνιστή τον Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, αναμιγνύει χιούμορ, περιπέτεια και μια στοχαστική γραφή παράγοντας ένα ιδιαίτερα στυλιζαρισμένο αποτέλεσμα που διαρρηγνύει τα συμβατικά όρια του αστυνομικού μυθιστορήματος, πετυχαίνοντας την δημιουργία ενός αυθεντικού αμερικανικού μυθιστορήματος που παντρεύει νουάρ και πόλαρ στοιχεία. Το Αντίο Μαδρίτη, ένα απολαυστικό βιβλίο γραμμένο με το χαρακτηριστικό ύφος του συγγραφέα, είναι, αν δεν μετρήσουμε το Ανησυχοι νεκροι (κι ο,τι λειπει λειπει) όπου επανεμφανίζεται σε ένα βιβλίο γραμμένο σε συνεργασία με το Σουμπκομαντάντε Μάρκος των Ζαπατίστας.
Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν: τέλος. Τουλάχιστον μέχρι την επόμενη νεκραναστασή του.