Ανταποκρίσεις από άλλες διαστάσεις

Η πτήση από το Σικάγο στο Ντένβερ είχε καθυστέρηση, από κάποια ανείπωτη, και σε κάθε περίπτωση ανομολόγητη από τους υπεύθυνους, βλάβη του αεροσκάφους. Ήταν προγραμματισμένη να αναχωρήσει στη 1:10μ.μ, με δύο ώρες καθυστέρηση. Στη 1:55μ.μ. Η αναχώρηση άλλαξε για τις 3:00μ.μ. Μετά, την έβγαλαν εντελώς από τον πίνακα αναχωρήσεων. Στην πύλη δεν υπήρχε κανένας να δώσει πληροφορίες. Οι ουρές στα γκισέ είχαν τρία χιλιόμετρα μήκος, ελάχιστα μόνο πιο μικρές από τις ουρές στις τουαλέτες. Η Σίτα Νοτύλιπ είχε φάει ένα ελεείνο γεύμα, όρθια, σε ένα βρομερό πλαστικό πάγκο, μιας και τα λίγα τραπέζια ήταν όλα πιασμένα από τρισάθλια παιδιά που κλαψούριζαν, με τους γονείς άγριους και αυστηρούς, ή από τεράστιους μαλλιαρούς νεαρούς που φορούσαν σορτς, αμάνικα μπλουζάκια και πλαστικές σαγιονάρες. Είχε διαβάσει ήδη, πολλή ώρα πριν, τα άρθρα γνώμης στην τοπική εφημερίδα, που ήταν υπέρμαχη της αξιοποίησης των εκπαιδευτικών κονδυλίων για την ανέγερση περισσότερων φυλακών και επικροτούσε τις πρόσφατες φορολογικές απαλλαγές για τους πολίτες των οποίων το εισόδημα ξεπερνούσε εκείνο της Ρουμανίας. Τα βιβλιοπωλεία του αεροδρομίου δεν πουλούσαν βιβλία, μόνο μπεστ σέλερ, τα οποία η Σίτα Ντουλίπ δεν μπορούσε να διαβάσει δίχως να διακινδυνεύσει κάποια έντονη σωματική αντίδραση. Καθόταν για πάνω από μια ώρα σε μια πλαστική μπλε καρέκλα με μεταλλικούς κυλίνδρους για πόδια, βιδωμένους στο δάπεδο, σε μια σειρά από ανθρώπους που κάθονταν σε πλαστικές μπλε καρέκλες με μεταλλικούς κυλίνδρους για πόδια, βιδωμένους στο δάπεδο, όταν (όπως είπες αργότερα), «Μου ήρθε».